Hoe ziet het er uit om Een cursus in wonderen met succes te voltooien? Ik was teleurgesteld toen ik las dat Helen er niet in is geslaagd. Ik las met afschuw in Absence from Felicity/Een leven geen geluk over de aard van Helens overlijden, die leek gruwelijk. Hoe kon dat? Een jaar geleden las ik over de illusie van ziekte en de betekenis ervan. Ik was chronisch ziek, maar toen ik eenmaal geloofde dat ziekte een illusie was zoals de Matrix, ben ik nooit meer ziek geweest. Dit heeft grote indruk op mij gemaakt. Hoe kan Helen nu op zo’n manier overleden zijn, als ik ziekte heb kunnen wegnemen door middel van een summiere openbaring?
Antwoord: Het lijkt erop dat je vorm en inhoud verwart door te concluderen dat Helen ‘er niet in geslaagd is’ vanwege de aard van haar overlijden. De meeste mensen zien dat als criterium voor haar spirituele vooruitgang, maar dat is een vergissing. Toen Kenneth over haar dood vertelde, zei hij ook dat haar gezicht een volledig vredige uitdrukking vertoonde. Jezus had haar gezegd dat hij haar zou komen halen bij haar overlijden, en haar vredige gezichtsuitdrukking leek dat te bevestigen.
Wanneer we de aard van iemands overlijden als criterium nemen, moeten we ons afvragen: ‘Hoe zit dat dan met Jezus?’ Zijn dood was nogal gruwelijk als je je oordeel volledig baseert op wat er met zijn lichaam gebeurde. Toch zegt hij ons in de Cursus dat hij het helemaal niet als een gruwelijke gebeurtenis heeft ervaren (T6.I.5). Die les gaf hij aan ons door en hij vraagt ons dit eveneens te demonstreren: “Onderwijs niet dat ik tevergeefs gestorven ben. Onderwijs liever dat ik niet gestorven ben door te demonstreren dat ik leef in jou” (T11.VI.7:3-4). De toestand van iemands lichaam (de vorm), is niet noodzakelijkerwijs een aanwijzing voor de inhoud van iemands denkgeest, bijvoorbeeld of Jezus al dan niet in ons leeft. In die zin kun je helemaal niet zien of de Cursus met succes is voltooid, behalve dat je misschien kunt zeggen dat een innerlijke toestand van onverstoorde vrede op de een of andere manier door iemand heen straalt, die verder in ieder aspect ‘normaal’ lijkt. Dit kan iemand zijn die verlamd is door een beschadiging aan het ruggenmerg, de loodgieter die net een kapotte leiding in je keuken heeft gerepareerd, of de chirurg die zopas een levertransplantatie heeft uitgevoerd. Het begin van Les 155 zegt van zo iemand dat hij of zij “vaker glimlacht” (WdI.155.1:2). Dat is het enige dat misschien opvalt.
We kunnen op geen enkele manier het hele Verzoeningspad kennen dat iemand anders volgt, evenmin als dat van onszelf. Daarom moeten we niet oordelen over waar wij denken dat iemand is, spiritueel gezien. Op onze terugreis naar God en naar ons ware Zelf, moedigt Jezus ons aan alles in ons leven te benaderen als een leslokaal waarin we geleidelijk en op een zachte manier kunnen leren dat alles buiten de Hemel, met inbegrip van ons individuele zelf, een illusie is. Wanneer we dus ziek of zelfs stervende zijn, kan Jezus ons door die ervaring heen leiden en ons helpen om te leren dat de vrede in onze denkgeest door niets lichamelijks beïnvloed kan worden. Wat een waardevolle les! Hij begint op het punt waar we zijn, wat ook de toestand van ons lichaam is, en hij nodigt ons alleen maar uit hem als onze leraar binnen te vragen. Op die manier leren de meesten van ons.
Zoals uit je ervaring blijkt, kunnen we echter ook in één enkel ogenblik leren dat ons lichaam volledig onder controle van onze denkgeest staat, en dan zijn er helemaal geen symptomen meer, tenzij de denkgeest ervoor kiest het lichaam op die manier te gebruiken. Dat hoeft echter niet noodzakelijk een spirituele vooruitgang aan te duiden. Onze denkgeest is heel krachtig en ons lichaam doet alleen wat onze denkgeest eraan opdraagt, maar de voltooiing van ons Verzoeningspad houdt veel meer in dan dat.
In V#262 wordt het lijden en de dood van verlichte wezens besproken, en ook nog andere kwesties die betrekking hebben op de dood.
