Mijn vraag gaat over hoe je in de fysieke wereld een bepaald niveau van comfort en overvloed kunt krijgen. Ik ben me er nu van bewust dat geld en bezittingen en dergelijke niet echt iets betekenen en dat je daar niet op kunt rekenen om je gelukkig te maken. Tegelijkertijd bevind ik me in de afzienbare toekomst in deze wereld en is het een beetje een belemmering niet het geld te hebben om de reis wat comfortabeler te maken. Via veel verschillende New Age-programma’s heb ik zonder succes geprobeerd financiële overvloed te verkrijgen. Ik vraag me af waarom ik gewoonweg niet in staat lijk te zijn dit gebied meester te worden. Kun je me naar iets in Een cursus in wonderen verwijzen dat dit misschien aan de orde stelt? Dus geld kan je dan wel niet gelukkig maken, maar niet genoeg hebben is ook niet het antwoord. Verspil ik mijn tijd met affirmaties en dergelijke? Gemis lijkt de hele tijd in mijn gedachten te zijn. Hoe kan ik dit omkeren? Ik bedoel, ik weet dat de wereld een illusie is, maar mijn rekeningen lijken dat niet te zijn. Ik weet zeker dat er een manier is om de Cursus te volgen zonder met gemis te moeten leven.
Antwoord: Jouw waarneming dat gemis de hele tijd in je gedachten is bevat in feite de sleutel tot de oplossing. Zie je, gemis ervaar je niet omdat je niet genoeg geld hebt – je ervaart gemis omdat je je in je denkgeest vereenzelvigd hebt met het ego, dat een gedachte van gemis is (T3.V.2:2,4-5). En of je dit al dan niet aanvaardt, er hoeft in je externe financiële omstandigheden helemaal niets te veranderen opdat je beleving van een gevoel van gemis naar een gevoel van overvloed verschuift (T1.IV.3). Met díe verandering kan de Cursus je helpen – en niet met hoe je in je leven meer geld kunt krijgen. Helaas.
Welnu, als je in het hebben van een andere beleving, onafhankelijk van je financiële situatie, geïnteresseerd bent dan is de eerste stap in het ongedaan maken van de beleving van gemis niet door middel van affirmaties van overvloed, zoals je hebt geprobeerd. Want affirmaties ontkennen het feit dat we feitelijk in ons leven gebrek willen ervaren en daarvoor kiezen. En met die erkenning moeten we beginnen. Want, zoals de Cursus dat zo compromisloos stelt: “Ik ben verantwoordelijk voor wat ik zie. Ik kies de gevoelens die ik ervaar, en beslis welk doel ik bereiken wil. En ik vraag om alles wat mij lijkt te overkomen, en ontvang zoals ik heb gevraagd.” (T21.II.2:3-5).
Maar, zul je redelijkerwijs vragen, waarom zouden we ervoor willen kiezen gemis in ons leven te zien? Die keuze is een verdediging, die het doel van het ego dient, namelijk onze aandacht op de wereld gericht houden, in plaats van op de gedachten in onze denkgeest. We hebben ons met het ego verenigd in het maken van de wereld en deze ‘behoeftige’ lichamen waarmee we ons vereenzelvigen opdat we niet naar binnen kijken naar het onderliggende geloof in gemis en beperking in onze denkgeest. En dat geloof is afkomstig van onze keuze voor het ego, de gedachte dat we afgescheiden kunnen zijn van Liefde, de enige ware Overvloed (T12.III.6).
En waarom zouden we niet naar de onderliggende gedacht van gemis in onze denkgeest willen kijken? Het ego vertelt ons ‘kijk niet naar binnen’, want het gemis in de denkgeest is een herinnering van onze zondige aanval op God, welke ons op onszelf heeft achtergelaten, verstoken van liefde, in een toestand van verlies en schaarste. En Hij verblijft daar in onze denkgeest, en probeert dat kleine beetje dat we nog hebben weg te nemen, als wraak voor onze aanval, mocht Hij ons ooit vinden. Maar Jezus legt de leugen van het ego in dit alles bloot: het ego wil niet dat we naar binnen kijken omdat het voor ons, als we dat doen, evident zou zijn dat het gemis en verlies verzonnen zijn, en dat Gods overvloedige Liefde altijd beschikbaar blijft, in afwachting van onze aanvaarding. En met die herkenning, zouden we onze trouw aan het ego en onze investering in verlies en gemis loslaten (T21.IV.1-3).
Hoewel het waar is dat onze denkgeest de gebeurtenissen en omstandigheden in ons leven heeft gekozen, is het – zolang we nog geloven dat we een lichaam in de wereld zijn in plaats van de denkgeest die de wereld droomt – behulpzamer te erkennen dat we onze interpretatie van deze gebeurtenissen en omstandigheden hebben gekozen. Het is uiteindelijk onze interpretatie die bepaalt hoe we wat ons lijkt te overkomen ervaren (M17.4:2). En er zijn slechts twee mogelijke interpretaties van alles in de wereld. Met het ego als vertolker in ons leven, kunnen we alleen gemis en beperking ervaren, ongeacht onze externe omstandigheden. Met andere woorden, al zouden we alle geld in de wereld hebben, we zouden ons nog steeds leeg en verarmd voelen als we trouw blijven aan het ego. En dus is de volgende stap, nadat we onze verantwoordelijkheid hebben aanvaard voor het kiezen van de ervaring van een gevoel van gemis, te onderkennen dat er een andere Vertolker van ons leven is, Die ons kan helpen de waarheid over onszelf te gaan herinneren: dat we nooit liefde hebben aangevallen en dat we altijd in de overvloed en volheid van Gods Liefde zijn blijven bestaan, ondanks ons egogeloof in het tegendeel (T1.IV.4:8; WdI.165.6:5-6).
Nu is tot deze erkenning komen voor de meesten van ons waarschijnlijk een proces, aangezien we bang worden van liefde en haar grenzenloosheid, en terugkeren naar het ego en zijn interpretatie van wie we zijn en hoe weinig we waard zijn. Maar zodra we de waarheid over onszelf gaan aanvaarden, kunnen we nooit meer helemaal door het ego voor de gek gehouden worden. En de mogelijkheid onze omstandigheden anders te interpreteren zal een optie zijn die in toenemende mate toegankelijk is; om er alleen een mogelijkheid in te zien om vergeving te beoefenen, naarmate onze bereidwilligheid om hulp te vragen groeit.
Antwoord: Jouw waarneming dat gemis de hele tijd in je gedachten is bevat in feite de sleutel tot de oplossing. Zie je, gemis ervaar je niet omdat je niet genoeg geld hebt – je ervaart gemis omdat je je in je denkgeest vereenzelvigd hebt met het ego, dat een gedachte van gemis is (T3.V.2:2,4-5). En of je dit al dan niet aanvaardt, er hoeft in je externe financiële omstandigheden helemaal niets te veranderen opdat je beleving van een gevoel van gemis naar een gevoel van overvloed verschuift (T1.IV.3). Met díe verandering kan de Cursus je helpen – en niet met hoe je in je leven meer geld kunt krijgen. Helaas.
Welnu, als je in het hebben van een andere beleving, onafhankelijk van je financiële situatie, geïnteresseerd bent dan is de eerste stap in het ongedaan maken van de beleving van gemis niet door middel van affirmaties van overvloed, zoals je hebt geprobeerd. Want affirmaties ontkennen het feit dat we feitelijk in ons leven gebrek willen ervaren en daarvoor kiezen. En met die erkenning moeten we beginnen. Want, zoals de Cursus dat zo compromisloos stelt: “Ik ben verantwoordelijk voor wat ik zie. Ik kies de gevoelens die ik ervaar, en beslis welk doel ik bereiken wil. En ik vraag om alles wat mij lijkt te overkomen, en ontvang zoals ik heb gevraagd.” (T21.II.2:3-5).
Maar, zul je redelijkerwijs vragen, waarom zouden we ervoor willen kiezen gemis in ons leven te zien? Die keuze is een verdediging, die het doel van het ego dient, namelijk onze aandacht op de wereld gericht houden, in plaats van op de gedachten in onze denkgeest. We hebben ons met het ego verenigd in het maken van de wereld en deze ‘behoeftige’ lichamen waarmee we ons vereenzelvigen opdat we niet naar binnen kijken naar het onderliggende geloof in gemis en beperking in onze denkgeest. En dat geloof is afkomstig van onze keuze voor het ego, de gedachte dat we afgescheiden kunnen zijn van Liefde, de enige ware Overvloed (T12.III.6).
En waarom zouden we niet naar de onderliggende gedacht van gemis in onze denkgeest willen kijken? Het ego vertelt ons ‘kijk niet naar binnen’, want het gemis in de denkgeest is een herinnering van onze zondige aanval op God, welke ons op onszelf heeft achtergelaten, verstoken van liefde, in een toestand van verlies en schaarste. En Hij verblijft daar in onze denkgeest, en probeert dat kleine beetje dat we nog hebben weg te nemen, als wraak voor onze aanval, mocht Hij ons ooit vinden. Maar Jezus legt de leugen van het ego in dit alles bloot: het ego wil niet dat we naar binnen kijken omdat het voor ons, als we dat doen, evident zou zijn dat het gemis en verlies verzonnen zijn, en dat Gods overvloedige Liefde altijd beschikbaar blijft, in afwachting van onze aanvaarding. En met die herkenning, zouden we onze trouw aan het ego en onze investering in verlies en gemis loslaten (T21.IV.1-3).
Hoewel het waar is dat onze denkgeest de gebeurtenissen en omstandigheden in ons leven heeft gekozen, is het – zolang we nog geloven dat we een lichaam in de wereld zijn in plaats van de denkgeest die de wereld droomt – behulpzamer te erkennen dat we onze interpretatie van deze gebeurtenissen en omstandigheden hebben gekozen. Het is uiteindelijk onze interpretatie die bepaalt hoe we wat ons lijkt te overkomen ervaren (M17.4:2). En er zijn slechts twee mogelijke interpretaties van alles in de wereld. Met het ego als vertolker in ons leven, kunnen we alleen gemis en beperking ervaren, ongeacht onze externe omstandigheden. Met andere woorden, al zouden we alle geld in de wereld hebben, we zouden ons nog steeds leeg en verarmd voelen als we trouw blijven aan het ego. En dus is de volgende stap, nadat we onze verantwoordelijkheid hebben aanvaard voor het kiezen van de ervaring van een gevoel van gemis, te onderkennen dat er een andere Vertolker van ons leven is, Die ons kan helpen de waarheid over onszelf te gaan herinneren: dat we nooit liefde hebben aangevallen en dat we altijd in de overvloed en volheid van Gods Liefde zijn blijven bestaan, ondanks ons egogeloof in het tegendeel (T1.IV.4:8; WdI.165.6:5-6).
Nu is tot deze erkenning komen voor de meesten van ons waarschijnlijk een proces, aangezien we bang worden van liefde en haar grenzenloosheid, en terugkeren naar het ego en zijn interpretatie van wie we zijn en hoe weinig we waard zijn. Maar zodra we de waarheid over onszelf gaan aanvaarden, kunnen we nooit meer helemaal door het ego voor de gek gehouden worden. En de mogelijkheid onze omstandigheden anders te interpreteren zal een optie zijn die in toenemende mate toegankelijk is; om er alleen een mogelijkheid in te zien om vergeving te beoefenen, naarmate onze bereidwilligheid om hulp te vragen groeit.
