Ik begrijp niet helemaal hoe Jezus op een ogenschijnlijk individueel niveau tot ons spreekt, maar we worden allemaal als één en illusoir beschouwd. Als ik een stap terug doe en bekijk hoe mijn ego zijn ding doet en alle anderen doen hetzelfde, hoe komt dat dan allemaal samen bij de keuzemaker? Hoe is dit allemaal samengebonden tot eenheid? Ik besef dat we allemaal illusoir zijn, dat alles uit de keuzemaker ontspruit en alles vanuit dat punt niet werkelijk is. Maar ik kan het blijkbaar gewoon niet vatten. Ik begrijp dat Jezus in werkelijkheid tot de keuzemaker spreekt wanneer het klinkt alsof hij op individueel niveau tot ons spreekt. Wat als ik door het juiste proces ga maar iemand anders niet? Wat is gebeurt hier dan?
Antwoord: Er is een punt waarover je jezelf in verwarring lijkt te brengen – het geloof dat er slechts een enkele keuzemaker is die beslissingen neemt voor alle ogenschijnlijk afzonderlijke individuen waarmee elk van ons zich identificeert. Op een bepaald niveau is dit waar, maar op een praktisch niveau is het niet bijzonder behulpzaam en leidt het tot de soort verwarring waarin jij je volgens je beschrijving bevindt. Het is nuttiger, en meer in lijn met onze persoonlijke ervaring, te denken dat elk van ons zijn eigen individuele keuzemaker heeft, wat werkelijk betekent dat ieder van ons tussen het ego en de Heilige Geest kan kiezen, onafhankelijk van wat iemand anders misschien kiest. In het begin, toen de Zoon in slaap leek te vallen en een droom van afscheiding leek te dromen, was er slechts één illusoire slapende denkgeest, die de keuze had tussen dieper de droom ingaan en ontwaken. Toen de Zoon ervoor koos dieper de droom in te gaan scheen de ene denkgeest te fragmenteren in miljarden en miljarden afzonderlijke, individuele denkgeesten, als deel van zijn verdediging tegen wakker worden. Maar ieder fragment is holografisch, dat wil zeggen, dat het exact bevat wat de enkele, illusoire denkgeest vóór de fragmentatie bevatte – het juist-gerichte denken (de Heilige Geest), het onjuist-gerichte denken (het ego) en de macht om tussen beide te kiezen (de keuzemaker).
Als Een cursus in wonderen het over Jezus heeft als sprekend tot de keuzemaker, dan wordt bedoeld dat hij zich tot onze individuele keuzemaker richt, in de denkgeest, en niet tot het individuele fysieke zelf dat we allemaal hier in deze wereld denken te zijn. Met andere woorden, het onderscheid dat gemaakt wordt tussen tot wie/wat Jezus zich richt is niet tussen individualiteit en eenheid, maar tussen het lichaam en de denkgeest. Vergeving, hoewel een weerspiegeling van de eenheid van de Hemel, wordt in de denkgeest op individueel niveau ervaren, zolang we nog geloven dat we van elkaar afgescheiden zijn.
Pas wanneer ik voor mezelf de Verzoening volledig heb aanvaard en, als individuele keuzemaker, mijn definitieve keuze tegen het ego en voor de Heilige Geest heb gemaakt, identificeer ik me volledig met de eenheid die door de Heilige Geest in de juist-gerichte denkgeest wordt vertegenwoordigd en dan identificeer ik me niet langer met de individualiteit die door het ego in de onjuist-gerichte denkgeest wordt vertegenwoordigd. En met die uiteindelijke keuze, verdwijnt de onjuist-gerichte denkgeest, dan is er niet langer iets om tussen te kiezen, en aldus verdwijnt de keuzemaker eveneens.
Bij V#165 en V#277 hebben we variaties op jouw vraag behandeld, die dieper ingaan op de begrippen eenheid en veelheid. Deze zijn wellicht ook behulpzaam voor je.
