Hoe kan ik een gevoel van toenemende onbekwaamheid in mijn werk overwinnen? Het enige wat ik de meeste tijd wil doen is lezen in Een cursus in wonderen en in verwante werken. Ik ben 22 jaar in mijn bedrijf werkzaam en ga eind van dit jaar met pensioen. Heb ik gewoon meer dan genoeg van zijn ‘beloningen’, ook al sta ik aan het roer, een expat in een bruisende stad buiten mijn vaderland en rijkelijk betaald? Echter, soms voel ik ambivalentie over stoppen met werken. Ik heb de Cursus als mijn pad gekozen en ik wil leren een heleboel dingen te vergeven, inclusief de situatie met mijn werk zoals hier beschreven.
Antwoord: Ironisch genoeg, kan tijd besteden aan de bestudering van de Cursus worden gebruikt als manier om te vermijden met onze huidige lessen om te gaan. Nu is het niet verwonderlijk dat een deel van ons, wanneer we de Cursus ontdekken, zo veel mogelijk tijd wil geven aan het leren van deze nieuwe manier van denken en zien, omdat we ergens weten – als het onze weg is – dat het een antwoord biedt dat nergens in de wereld gevonden kan worden. Maar desondanks bestaat het gevaar dat we ons willen terugtrekken in de troost van de woorden van de Cursus om het toepassen van de beginselen ervan te vermijden bij de zeer reële vergevingslessen die het leven ons presenteert. Het ego is immers erg slim, en zal altijd proberen de stem van de Heilige Geest te gebruiken voor zijn eigen doel: zelfbehoud. (T4.V.1:6).
Dus de sleutel is – zoals in alles – bewustzijn, het herkennen van onze gedachten en gevoelens en hoe die het egodenksysteem dienen, zonder dat we proberen iets in de externe situatie te veranderen om tegemoet te komen aan onze behoeften zoals we die zelf waarnemen. We laten slechts het licht van niet oordelende waarneming schijnen in de verduisterde schuilhoeken van onze denkgeest. Nu is het niet ongewoon dat je, na meer dan twee decennia bij hetzelfde bedrijf, aan iets anders toe bent. Maar het is je ego dat belang heeft in sabotage van je laatste dagen bij het bedrijf zodat je prestaties wellicht minder bevredigend zijn. Het is ook niet onverwacht dat je gemengde gevoelens hebt over een op handen zijnde verandering in je leven van zo’n omvang. Want verandering is beangstigend voor de denkgeest die zich schuldig voelt over de eerste verandering, die leek plaats te vinden toen de gedachte van afscheiding serieus genomen werd. (T4.1.2:2-4)
Het is altijd nuttig niet te vergeten dat innerlijke verandering de enige verandering is die telt. Pogingen om de externe situatie te veranderen zijn eigenlijk alleen pogingen van het ego om te vermijden eerst de les te leren die de situatie – een projectie van onze innerlijke schuld – ons biedt. Als we de les die ons nu wordt aangeboden ontwijken, zal die in de toekomst opnieuw aan ons worden aangeboden, misschien in een iets andere vorm, maar altijd met dezelfde onderliggende inhoud (T31.VIII.3:1). Dus gemiste kansen zijn nooit een reden voor bezorgdheid.
