Nu mijn vrouw na haar veertigste weer zwanger is, voel ik me erg in de war. Hoewel ik weet dat het niet werkelijk is, denk ik dat het verkeerd is abortus zelfs maar te overwegen. Ik voel me verantwoordelijk voor deze nieuwe ziel die deel komt uitmaken van onze droom, net als mijn andere twee dochters. Wat is je advies aan mensen die jonge kinderen grootbrengen? Hoe kunnen we ze opvoeden en ze helpen ontwaken, zoals wij dat zelf proberen?
Antwoord: Zoals alles in de droom is ouderschap een klaslokaal vol met kansen om de afscheiding en speciaalheid van het ego in onszelf aan het werk te zien, zodat ze aan de Heilige Geest kunnen worden gegeven en door vergeving getransformeerd. Dit is de enige betekenis die Een cursus in wonderen aan elke relatie geeft, inclusief ouderschap. Ons wordt gevraagd onze denkgeest te controleren op alle oordeelsgedachten in elke relatie. Het doel is onze eigen denkgeest te genezen van de afscheidingsgedachte. We hoeven niet de verantwoordelijkheid op ons te nemen voor genezing of ontwaken van iemand anders. Aangezien de Cursus gaat over het veranderen van onze denkgeest, zijn er geen richtlijnen voor specifiek gedrag, zoals abortus plegen of ouder zijn.
Wat de Cursus wél biedt, is een ander perspectief. Hij maakt altijd onderscheid tussen vorm en inhoud, en vraagt dat wij hetzelfde doen bij de toepassing van het onderricht op onze relaties. Kinderen zijn op het niveau van de vorm nog geen volledig ontwikkelde mensen, maar ze zijn denkgeest met dezelfde macht om te kiezen als elk ander deel van het Zoonschap. In de mate waarin we bereid zijn dit over onszelf te leren, wordt het naar anderen gecommuniceerd; niet met woorden, maar door elke toepassing van vergeving. Dit bevordert de genezing van de afscheiding en het is de enige waarlijk liefhebbende inhoud die een ouder met een kind deelt, alsook met ieder ander. “Iedere liefdevolle gedachte die in enig deel van het Zoonschap wordt gekoesterd, behoort elk deel toe. Ze wordt gedeeld omdat ze liefdevol is” (T5.IV.3:1-2).
In het ouderschap neemt dit de vorm aan van al de dingen die ouders doen bij het zorgen voor kinderen. Deze rol naar beste kunnen vervullen, en intussen aandacht besteden aan de gedachten in je denkgeest, met de bereidheid ze aan de Heilige Geest te geven, is de manier om de boodschap van de Cursus te leren en te onderwijzen. Zo wordt het geloof in de waarneming van de Heilige Geest versterkt, terwijl het geloof in de leugens van het ego wordt verzwakt, wat ons aldus dichter naar het ontwaken van het Zoonschap leidt.
Het is belangrijk te bedenken dat ouders hun kinderen wél moeten leren wijze beslissingen te nemen in de droom, want dat is hun rol. Zoals Het lied van het gebed het formuleert: “Er zijn hier beslissingen te nemen, en die moeten worden genomen, of het illusies zijn of niet” (L1.I.2:4). Maar denk eraan dat de keuze die de Cursus ons leert te maken in de denkgeest plaatsvindt, tussen het ego en de Heilige Geest. En nogmaals, die keuze wordt gecommuniceerd, en daardoor onderwezen, louter door het feit dat we die maken.
