Zou je de paragraaf “De genezen relatie” (T17.V) en de passage daaropvolgend kunnen verklaren? Hier staat dat wanneer we een relatie overdragen aan de Heilige Geest “..menige relatie op dit punt verbroken is, waarna de jacht op het oude doel in een andere relatie werd voortgezet” (T17.V.3:8). Vervolgens staat er dat we vertrouwen in onze broeder moeten hebben en dat we uiteindelijk vrede zullen vinden in deze relatie. Ik vind dit nogal verwarrend, vooral wanneer de relatie verbroken is. Hoe lang moet je wachten om vrede te vinden wanneer je in een relatie blijft?
Antwoord: Een relatie overdragen aan de Heilige Geest betekent bewust besluiten hulp te vragen om de relatie te gebruiken voor het ongedaan maken van de afscheidingsgedachten in de denkgeest. Je komt in contact met die gedachten door je reacties op je partner waar te nemen: wat innerlijk en wat uiterlijk gebeurt is hetzelfde, zoals Jezus ons leert in diverse lessen in het Werkboek. Iedere relatie begint als een speciale relatie. Dat is normaal; zo brengen we het denksysteem van het ego tot uitdrukking in onze interacties. We gebruiken relaties om onze behoeften te bevredigen (wat leidt tot rituelen waarbij we cadeaus geven, iets vieren etc.), om onze eigen schuld kwijt te raken (dus voelen we ons gerechtvaardigd om met onze vinger naar de fouten van onze partner te wijzen), om onze waarde als individuen te bevestigen (hoe zou ik ooit zonder jou kunnen?) en om ons geloof te versterken in slachtofferschap, opoffering en conflict.
Wanneer het doel van het ego vervangen is door het doel van de Heilige Geest, zal ook je ervaring veranderen. Dat blijkt wel uit de ego-kenmerken die hierboven genoemd staan. Hoe zou het zijn als die allemaal zouden omslaan naar slechts één doel: het verlangen om alleen waar te nemen wat jou één maakt met je partner, waarbij al het andere betekenisloos wordt? Dat schrikt veel mensen af omdat de relatie op dat punt “verstoord, verscheurend en zelfs zeer verontrustend lijkt” (T17.V.3:3). Veel mensen zullen zich dan uit angst tot iemand anders wenden met wie ze op de oude manier een relatie kunnen hebben, met de oude bedoeling.
Als je een begin hebt gemaakt in het veranderen van doel, en hebt besloten in de relatie te blijven, kun je nooit weten hoe lang het duurt voor je vrede ervaart. Alles wat Jezus zegt is: “Dit is de tijd voor geloof” (T17.V.6:1). Dat betekent dat je er terecht op vertrouwt dat deze manier beter is dan die van jou. Je zou niet om hulp hebben gevraagd als je tevreden was met de manier waarop het ging. Net zoals Helen en Bill moet je tot de conclusie zijn gekomen dat er een betere manier is om met de ander in relatie te zijn dan je je bewust was. Het is niet makkelijk om door deze fasen van desoriëntatie en pijn te gaan. Maar ze zijn onvermijdelijk vanwege onze angst en weerstand voor wat onbekend lijkt, hoewel we alleen maar terugkeren naar onze natuurlijke staat van eenheid, weerspiegeld in het zien van gezamenlijke belangen in plaats van gescheiden belangen.
Dit betekent niet dat je niet de dingen doet in een relatie die normale mensen doen. Het betekent ook niet dat je in een relatie moet blijven die onverdraaglijk pijnlijk is geworden. Vrede is het doel en dat heeft niets te maken met wat je lichaam lijkt te doen. Het heeft uitsluitend te maken met welke leraar je hebt gekozen om je te onderwijzen over de betekenis van je relatie. Wanneer je je zorgen begint te maken over de schijnbare lange duur van de omslag weet je zeker dat je het ego als je leraar hebt gekozen. Jezus bekommert zich totaal niet om tijd en is enkel geïnteresseerd in jouw vertrouwen in zijn onvoorwaardelijke liefde voor jou - een liefde die niemand uitsluit.
