Het Handboek voor leraren van Een cursus in wonderen zegt dat we er soms door de Heilige Geest toe worden geleid om iets te zeggen dat “de leraar zelfs met een situatie [kan] confronteren die hem in grote verlegenheid lijkt te brengen”. Ik heb dit onlangs ervaren, en ben als ik oefen in vergeving en het oordelen leer op te geven, steeds meer in staat Jezus door mij te laten spreken en soms word ik er inderdaad toe geleid om iets te zeggen dat totaal irrelevant is en niets te maken heeft met wat er aan de hand is. Mijn vraag is: waarom zou de Heilige Geest ons in verlegenheid willen brengen? Waarom zou hij willen dat we ons onbehaaglijk voelen? Ik heb soms het gevoel dat mensen me bekijken alsof ik gek ben als ik iets vanuit mijn juist-gerichte denkgeest zeg, iets dat ik pas later begrijp. Ik merk na verloop van tijd dat de Heilige Geest iets via mij wil zeggen en dan begrijp ik de diepte van wat ik net zei pas later! Maar wat is dan het verband met de anderen?
Antwoord: Dit is een van die passages die ons ego graag gebruikt en interpreteert als bewijs dat de Heilige Geest niet werkelijk ons eigen hoogste belang ter harte neemt. Want je vraagt je af waarom de Heilige Geest ons in verlegenheid wil brengen. Maar dat is niet werkelijk wat deze passage zegt. Je in verlegenheid gebracht voelen is een ego reactie die ontstaat wanneer ons afgescheiden zelf zich bedreigd voelt omdat we het niet verdedigen en beschermen.
Het is niet de bedoeling van de Heilige Geest om ons in een lastig parket te brengen, hoewel we ons misschien in verlegenheid gebracht voelen als we ons ego tijdelijk opzij zetten en bereid zijn te oefenen in vergeving, wat een gedachte van niet-oordelende verdedigingsloosheid is. Die gedachte wordt eerst aanvaard in onze denkgeest en kan dan tot uiting komen in woorden (of handelingen) die een weerspiegeling zijn van ons inzicht dat we gedeelde belangen hebben en fundamenteel gelijk zijn aan al onze broeders en zusters. Dit soort erkenning kan het ego, dat altijd de eerste wil zijn, in verlegenheid brengen, zelfs wanneer het een valse nederigheid aanneemt die ons ondergeschikt aan anderen lijkt te maken.
Als je deze passage opnieuw leest, zul je zien dat Jezus zegt dat wat we horen “ogenschijnlijk [ook] helemaal niet van toepassing [kan] zijn op het voorliggende probleem zoals hij dat ziet, en de leraar zelfs met een situatie [kan] confronteren die hem in grote verlegenheid lijkt te brengen. Dit zijn allemaal oordelen die geen waarde hebben. Ze zijn van hemzelf en komen voort uit een armoedig zelfbeeld dat hij achter zich zou kunnen laten” (H21.5:3,4,5, cursivering toegevoegd). Met andere woorden, je in verlegenheid gebracht voelen is helemaal niet eigen aan de situatie, maar komt voort uit onze op het ego gebaseerde interpretatie van wie we denken te zijn en wat we denken dat aanvaardbaar is voor het behoud van ons zelfrespect. En zelfrespect is niets meer dan een egofunctie die volgens ons nodig is om ons te beschermen tegen ons onderliggende gevoel van schaamte en schuld – ons ”armoedig zelfbeeld”.
En of het nu de woorden van Jezus of de Heilige Geest zijn die we horen en spreken, het is waarschijnlijk het beste om niet te veel tijd te besteden aan beoordelen of de bron ervan in een bepaalde situatie onze juist-gerichte denkgeest is of ons ego. Ons ego kan tenslotte aardig bedreven worden in het aanbieden van zijn eigen imitatie van de Heilige Geest, door qua vorm ‘spiritualiteit’, maar qua inhoud afscheiding uit te drukken. Als je je aandacht blijft richten op je bewust zijn van je eigen oordelen en om hulp vraagt om ze los te laten wanneer je merkt dat ze bij je opgekomen zijn, dan heb je jouw aandeel geleverd voor het vrijmaken van de weg zodat Jezus zijn liefdevolle aanwezigheid via jou kan manifesteren. En mocht je jezelf in verlegenheid gebracht voelen door iets wat je zegt of doet, weet dan gewoon dat de interpretaties en oordelen van je ego de milde vergeving van de Heilige Geest in je gewaarzijn weer hebben verdrongen en je hoeft dan alleen nog maar opnieuw Zijn hulp te vragen. Het is niet zozeer dat de Heilige Geest ons leidt om diepgaande en diepzinnige uitspraken te doen, maar dat we woorden zullen spreken die ons eraan zullen herinneren dat we in waarheid allemaal hetzelfde zijn, dat de verschillen tussen ons die het ego wil benadrukken, voor de Heilige Geest niet relevant zijn. Ons dat herinneren is wat voor iedereen echt behulpzaam is, en niet de specifieke woorden die we onszelf horen zeggen.
