Als we allen één zijn: één met Jezus, één met God, één met elkaar, en er wordt ons gezegd dat als slechts één enkele persoon volledig aanvaardt wat Een cursus in wonderen onderricht, we allemaal uit de droom zullen ontwaken, waarom zijn we dan niet wakker? Is dat niet wat die ene oudere broeder van ons deed? Het lijkt alsof ieder van ons, als zogenaamde afzonderlijke personen, geroepen is om als persoon ook dat punt te bereiken. Er is me gezegd dat we, wanneer we al wat de Cursus onderwijst, accepteren, we aan het einde van de ‘loper’ zullen staan, en terug zullen kijken op deze illusoire wereld, en op alle anderen zullen wachten om samen met ons die laatste stap te nemen, waarbij God naar ons reikt om ons te helpen de oversteek naar de Hemel te maken (een staat van zijn, geen plaats). Begrijp ik dit proces nu verkeerd?
Antwoord: Het eerste deel van je vraag werd al besproken in V#430 en V#550(i)). Wat het tweede deel betreft, of ‘je het proces begrijpt’ houdt in dat je in overweging neemt dat Jezus dit niet letterlijk bedoelt; uiteindelijk heeft de afscheiding in werkelijkheid nooit plaats gevonden en is tijd een illusie. Er in werkelijkheid dus geen sprake van wachten, geen loper die opgerold moet worden, en geen laatste stap die genomen moet worden. Jezus probeert ons gerust te stellen dat het voor ons allemaal in orde komt. We moeten nergens bang voor zijn, ook al heeft het jodendom en het christendom ons dat misschien willen doen geloven. Niemand zal achtergelaten worden, en niemand zal ergens anders terechtkomen dan in ons eeuwige thuis, want dat hebben we in werkelijkheid nooit verlaten.
