Recent zijn er twee vragen gesteld over het thema Christian Science. Beide worden hieronder vermeld, en het antwoord geldt voor beide vragen.
(i) Hoe ‘geneest’ Christian Science met de denkgeest, vergeleken met Een cursus in wonderen?
(ii) Ik ben al dertien jaar een student van Een cursus in wonderen, maar het heeft me gefrustreerd dat mijn studie en oefeningen bij een aantal praktische problemen niet leken te helpen. Ik ontdekte dat ook Christian Science leert dat we geest en niet een lichaam zijn; daarom bezoek ik sinds kort een Christian Science-kerk, en werd er van enkele langdurige fysieke problemen en mijn rookverslaving genezen. Christian Science zegt dat Jezus gezegd heeft: ‘Aan hun vruchten zul je ze kennen,’ en dat zijn volgelingen grotere werken dan hij zouden doen. Op die basis leggen ze de nadruk op genezing en die lijkt te werken. Wat is hierover de visie van de Cursus? Zegt die ergens dat we zullen genezen en genezen zullen worden? Ik voel me niet prettig bij sommige geschriften van Mary Baker Eddy over zonde en straf, en bij veel van de Bijbel, en voel me veel meer op m’n gemak bij de leringen van de Cursus. Is er een manier waarop ik volgens de methode van Christian Science praktische genezing kan verkrijgen, maar door toch de Cursus te bestuderen in plaats van Christian Science?
Antwoord: Op metafysisch niveau zijn er veel treffende parallellen tussen de leringen van Christian Science en de Cursus. Beide verkondigen de werkelijkheid van de geest en de onwerkelijkheid van zonde en ziekte. Beide zien deze laatste als vergissingen van een denkgeest die zijn ware aard vergeten is, en zijn enige Leven in God, die louter Liefde is en niet de bron kan zijn van iets anders dan Hemzelf.
Maar op het niveau van doel en praktijk lijken ze van elkaar te verschillen. Christian Science is vooral gericht op het genezen van de ziekten van het lichaam om de waarheid en geldigheid van haar principes te demonstreren. Zoals je gemerkt hebt, bekommert de Cursus er zich niet om veranderingen teweeg te brengen op het niveau van de vorm, of het lichaam. Zijn doel is het vergevingsproces in de denkgeest te onderwijzen en te versnellen, als middel om uit de droom te ontwaken. Dus niet simpelweg voor de ‘genezing’ van de effecten van de denkgeest zoals die in het lichaam worden ervaren.
Het door Christian Science verwoorde genezingsproces geeft principes weer die sterk overeenkomen met die van de Cursus: dat alle fysieke genezing voortkomt uit een beslissing van de denkgeest, en dat de zorgverlening van een dokter of genezer wat medicijnen of andere materiële interventies betreft alleen effect heeft vanwege de overtuigingen in de denkgeest van de zieke. Maar voor het bewerkstelligen van fysieke genezing bepleit Christian Science om naar de bron van de ziekte in de denkgeest te gaan, in plaats van zich tot de wereldse dokters te wenden, terwijl de Cursus voorbijgaat aan bekommernissen over de gevolgen van de vergissing van de denkgeest, en ervoor pleit het denken te veranderen, zodat de denkgeest zelf van zijn schuld genezen kan worden. Ondertussen kan het heel goed zijn dat het lichaam geneest, en de Cursus suggereert dat op diverse plaatsen (b.v. WpI.136.17; H5.II.2). Maar dat is nooit het doel. In een passage die kan worden gezien als een correctie van de nadruk die Christian Science legt op het genezen van het lichaam merkt Jezus op: “Zo wordt het lichaam door wonderen genezen, want die laten zien dat de denkgeest ziekte heeft gemaakt en het lichaam heeft gebruikt om slachtoffer, of gevolg, te zijn van wat hij heeft gemaakt. Maar de halve les zal niet de hele onderwijzen. Het wonder is nutteloos als je alleen maar leert dat het lichaam kan worden genezen, want dat is niet de les ter onderwijzing waarvan het gezonden werd. De les is: de denkgeest was ziek die dacht dat het lichaam ziek kon zijn; het naar buiten projecteren van zijn schuld veroorzaakte niets en had geen gevolgen” (T28.II.11:4-7).
Mary Baker Eddy bekommerde zich erom de geldigheid van Christian Science te verdedigen tegenover hen die haar kleineerden. Daarom legde zij er de nadruk op dat deze, in vergelijking met de traditionele medische interventies, doeltreffender was om bevrijding van symptomen tot stand te brengen. Die interventies werden door haar alleen maar gezien als het versterken van het foutieve geloof in de macht van de materie, zowel in de denkgeest van de dokter als in die van de patiënt. Als gevolg daarvan hebben veel van haar volgelingen sterk de neiging het standpunt in te nemen dat het nastreven van medische interventies op de een of andere manier onjuist, of zelfs zondig is. Omdat de Cursus de nadruk legt op het ontwaken uit de droom, aanvaardt hij dat de denkgeest wellicht de behoefte heeft elk middel te gebruiken dat voor hem aanvaardbaar is, met inbegrip van artsen en medicijnen, om zijn angsten die zich als fysieke symptomen manifesteren te verminderen. Maar mettertijd zal de denkgeest aanvaarden dat hij de macht heeft om in alles te kiezen, naarmate zijn angst om die macht te erkennen, evenals de ermee gepaard gaande bijkomende schuld, afneemt door middel van het oefenen in vergeving (T2.IV.4,5).
Er is niets mis mee de leringen van Christian Science te gebruiken om fysieke symptomen en problemen die je zou kunnen ervaren, te helpen oplossen. Maar het kan je helpen de hierboven vermelde woorden van Jezus in gedachten te houden. Want als het je enige doel is je lichaam te genezen, dan heb je de geweldige kans gemist om de schuld in je denkgeest over de afscheiding, waar de fysieke symptomen altijd naar terugverwijzen, te genezen. Maar wanneer je je het doel van de Cursus herinnert, kan het toepassen van de principes van Christian Science een nuttig klaslokaal worden waarin je je begrip van de leringen van de Cursus over vergeving kunt verdiepen, als je de overeenkomsten zowel als de belangrijke verschillen tussen de beide paden naar waarde schat.
