In De meest gestelde vragen over Een cursus in wonderen zeg je dat het een uiting van speciaalheid is, als we onszelf superieur vinden omdat we student zijn van een ‘intellectueel aansprekend boek dat van Jezus zelf afkomstig is’. Maar ik voel me heel trots en ik vind het goed van mezelf dat ik me door zo’n moeilijk denksysteem heen heb gewerkt; ik voel me erg flink. Wat vind jij?
Antwoord: Dat is prima zolang je niet denkt dat jij beter bent dan iemand anders die een andere, of geen spiritualiteit aanhangt. “Vergelijken moet wel een kunstgreep van het ego zijn, want liefde doet dat niet. Speciaalheid maakt steeds vergelijkingen” (T24.II.1:1-2). Het is nogal strijdig met de hele boodschap van de Cursus – de Zoon van God is één – om jezelf beter te vinden dan een ander om welke reden dan ook. Het maakt je ook tamelijk bescheiden wanneer je beseft dat Jezus door de hele Cursus heen op verschillende manieren zegt dat wij hier zijn (of tenminste denken dat we hier in deze wereld zijn) omdat wij Liefde hebben aangevallen, die uit onze denkgeest hebben verbannen, en vervolgens ter vervanging onze eigen versie van liefde hebben verzonnen. Hij spreekt ons aan als kleine kinderen, soms zelfs als baby’s, en vertelt ons in essentie dat we net onze eerste stappen op het pad van verlossing beginnen te zetten. Dat maakt inderdaad bescheiden – niet iets om over op te scheppen. Maar we kunnen wel dankbaar zijn dat we een liefhebbende Leraar hebben aanvaard, die ons vriendelijk en geduldig leert hoe onze vergissingen te herkennen en dan opnieuw te kiezen: “Als jij wilt zijn zoals ik, zal ik jou helpen, want ik weet dat wij gelijk zijn. Als jij anders wilt zijn, zal ik wachten tot jij anders gaat denken. Ik kan je weliswaar onderwijzen, maar alleen jij kunt kiezen of je luistert naar wat ik onderwijs” (T8.IV.6:3-5).
