In paragraaf V van hoofdstuk 9 van het Tekstboek van Een cursus in wonderen (T9.V.6:3) zegt Jezus: “Kun je licht vinden door de duisternis te analyseren……” Mijn vraag is: als we naar ons ego moeten kijken als een proces, is dat dan niet hetzelfde als het licht vinden door de duisternis te analyseren?
Antwoord: De context van deze uitspraak is de ongenezen genezer, want die ziet de duisternis als werkelijk en niet als een verdediging tegen het licht. Het is een uitdrukking van de enige ‘zonde’ in de Cursus: de vergissing tot werkelijkheid maken. Jezus zegt ons in Het lied van het gebed: “Zie geen fouten. Maak ze niet tot werkelijkheid” (L2.I.3:3-4). In de paragraaf van het Tekstboek waar jij naar verwijst, wijst Jezus op de beperkingen en vergissingen van therapeuten en theologen die anderen proberen te genezen zonder dat ze eerst hun eigen vergissingen ingezien en naar het genezingsproces in hun juist-gerichte denkgeest gebracht hebben. Ze hebben dan ook totaal geen weet van het werkelijke correctieproces en laten als gevolg daarvan zich uiteindelijk door hun ego leiden bij hun pogingen om anderen te genezen. Als je weet dat de duisternis van het ego (in de onjuist-gerichte denkgeest) niet meer is dan een verdediging tegen het licht van de Heilige Geest (in de juist-gerichte denkgeest) en dat we tussen deze twee kunnen kiezen, dan kan het behulpzaam zijn de duisternis te analyseren om te bepalen welke keuzes we maken. Dan kunnen we onze beslissingen herzien. Maar als we ons niet bewust zijn van het licht en het vermogen van onze denkgeest om keuzes te maken, dan zal het analyseren van de duisternis uiteindelijk vruchteloos zijn. Misschien wordt de pijn wat verlicht, maar er zal geen werkelijke genezing plaatsvinden. In die zin kun je het licht niet vinden door de duisternis te analyseren.
