Ik heb zojuist gemediteerd over de vraag waarom het zo lang geleden is dat ik een intieme relatie heb gehad. De meeste redenen die bij me opkwamen hadden met het ego te maken. De enige reden die volgens mij niet met het ego te maken had was dat ik gewoon te lui ben om de nodige inspanning te leveren. Ik weet niet of het passend is zo’n vraag te stellen, maar ik denk veel na over relaties en ik lijk daar niets aan te kunnen doen. Ik weet dat de Cursus zegt dat speciale relaties alleen maar een middel zijn om je van de waarheid weg te houden en ik merk dat Een cursus in wonderen het onderwerp seks of seksualiteit nooit rechtstreeks behandelt. Toch moet ik hier om wat leiding vragen. Ik heb deze verlangens en ik heb niet het gevoel dat eraan tegemoet gekomen wordt. Ik vind het moeilijk te geloven dat het verkeerd is om zulke gevoelens te hebben. Ik begin behoorlijk gefrustreerd te raken met mijn leven en met deze Cursus. Is er iets dat ik verkeerd interpreteer? Ik denk dat ik iets over het hoofd zie. Kun je me helpen?
Antwoord: Ja, het klinkt alsof je het een en ander verkeerd interpreteert. Je zegt trouwens niet wat de andere gedachten waren die tijdens de meditatie bij je opkwamen over het hebben van een intieme relatie. Maar degene die je noemt, lijkt nog altijd gebaseerd op het ego – alsof je moeder er een oordeel over velt! Wees er zeker van dat Jezus of de Heilige Geest niet klinken zoals het gezeur van moeders! In werkelijkheid is het waarschijnlijker dat angst je belet een intieme relatie te ervaren, welke antwoorden je ook denkt te hebben gehoord.
Het is waar dat speciale relaties door het ego werden gemaakt om ons af te leiden van het antwoord van de Heilige Geest – de Cursus verwijst ernaar als “het geschenk van het ego waarop het zich het meest beroemt” (T16.V.3:1) – want ze bieden de hoop dat we in iemand anders de speciale liefde vinden die God ons nooit gaf (T16.V.4). Maar wanneer we ons eenmaal in de wereld van afscheiding lijken te bevinden, dan leert de Cursus ons niet dat speciale relaties vermeden of opgegeven moeten worden. Integendeel, ze worden het noodzakelijke klaslokaal waarin we onze lessen in vergeving dienen te leren. In Jezus’ eigen woorden: “Ik heb herhaaldelijk gezegd dat de Heilige Geest jou niet van je speciale relaties wil beroven, maar ze wil transformeren” (T17.IV.2:3).
Dus hoewel de Cursus ons zegt dat onze speciale relaties – ook die waar seks en lichamelijke intimiteit bij betrokken zijn – ons niet de vreugde van de Hemel brengen, zegt Jezus nergens in de Cursus dat die gevoelens verkeerd, slecht of zondig zijn. Bovendien geven deze relaties ons de gelegenheid de schuld in onze denkgeest, die we op hen projecteren, te genezen. Het kan zijn dat we ons slachtoffer voelen door de speciale relatie die we hebben of gehad hebben, of door het feit dat we nu niet de relatie hebben die we denken te willen. Uiteindelijk komen die verschillende vormen op hetzelfde neer. Intussen bestaat onze rol er alleen maar uit bereid te zijn open te staan voor de relaties die al deel van ons leven uitmaken. Want elk ervan – of er nu al dan niet sprake is van lichamelijke intimiteit - geeft ons de gelegenheid de liefde te vinden die altijd al de onze is, maar die net onder de schuld en zonde in onze eigen denkgeest verscholen ligt.
In plaats van vragen om een speciale relatie zou je dan om hulp kunnen vragen bij het loslaten van de schuld en de angst die je ervan lijken te weerhouden liefde te ervaren. Je zult verbaasd staan over de kansen die zich in je leven voordoen wanneer je die bereidheid vertoont. Maar maak niet de fout om van tevoren te beslissen en te bepalen hoe die kansen eruit moeten zien. Vertrouw erop dat we altijd vinden wat we nodig hebben om onze vergevingslessen in praktijk te brengen, zodra we bereid zijn onze volgende stap te zetten.
Misschien vind je de audiocassette van Ken Wapnick: ‘Form vs Content: Sex and Money’(‘Vorm tegenover inhoud: Seks en geld’) waardevol wanneer je over je problemen rond relaties nadenkt. Ook vraag #184 houdt hier verband mee.
