Het ‘autoriteitsprobleem’ uit Een cursus in wonderen blijft me bezighouden. Zoals ik het begrijp houdt het in dat er een constante strijd in mij plaatsvindt tussen wat ik geloof dat de ‘reden’ is van mijn leven hier, en wat God ‘gelooft’ dat de reden is van mijn leven hier. Toch, net als bij de meeste concepten uit de Cursus, heb ik het gevoel dat ik net de kern mis van waar het om gaat. Kom ik een beetje in de buurt?
Antwoord: Je komt beslist in de buurt. Iemand zei eens: “Als God je co-piloot is, wissel dan van stoel!” Jezus vertelt ons dat het probleem veel dieper gaat dan dat: “Het autoriteitsprobleem is nog steeds de enige bron van conflict, omdat het ego gemaakt werd uit de wens van Gods Zoon om Zijn vader te zijn. Het ego is dan ook niets anders dan een waansysteem waarin jij je eigen vader hebt gemaakt”(T11.In.2:3,4). Dit is duidelijk krankzinnig, zoals Jezus zelf ook opmerkt in het vervolg van deze passage. Toch blijven we toestaan dat dit conflict in onze denkgeest voort woedt en zichzelf naar buiten projecteert in allerlei vormen overal om ons heen. Want we geloven dat ons onderwerpen aan God, als onze Auteur en onze Bron, een doodvonnis zou zijn. Of dat het op zijn minst betekent dat wij niet kunnen bestaan zoals we willen.
Jezus legt uit: “De projectie van het ego doet het voorkomen alsof Gods Wil buiten jezelf ligt, en bijgevolg niet de jouwe is. In deze interpretatie lijkt het mogelijk dat Gods Wil en die van jou met elkaar in conflict zijn. Zo kan het lijken of God iets van jou eist wat jij niet wilt geven, en jou aldus berooft van wat jij wilt… Je bent bang Gods Wil te kennen, omdat je gelooft dat die niet de jouwe is. Deze overtuiging vormt heel je ziekte en heel je angst.”(T11.I.9:1-3; 10:3,4).
Dus in de mate waarin je waarde hecht aan een individueel, autonoom bestaan, zul je onbewust geloven dat jij je Gods macht hebt toegeëigend om dat bestaan te krijgen en te houden. Vervolgens geloof je dat God je achtervolgt om het weer terug te krijgen. Dit is het principe van de-een-of-de-ander, dat de kern vormt van het ego-denksysteem. En angst is daarvan het onfortuinlijke gevolg. ”Zijn Auteurschap verloochenen is hetzelfde als jezelf de reden voor jouw vrede te ontzeggen, zodat je jezelf slechts in segmenten ziet. Deze vreemde waarneming is het autoriteitsprobleem”(T3.VI.10:6,7).
