In V#128 stel je dat je bij het toepassen van vergeving zou kunnen stoppen met het innemen van antidepressiva. Dit mag uiteindelijk misschien waar zijn. Maar ik heb de fysieke en mentale angst gezien die met depressie gepaard gaat, en ik geloof dat iemand met een klinische depressie een veel betere student van Een cursus in wonderen zou zijn wanneer hij zijn antidepressiva gebruikt dan wanneer hij dat niet zou doen. Een klinische depressie richt het vermogen van de hersenen om te functioneren te gronde. Inderdaad, het lijkt samen te hangen met een te grote nadruk op schuld en straf – maar wanneer iemand in deze toestand verkeert is zijn vermogen om helder te functioneren of te denken ernstig aangetast. Moeten we geen medische hulp inroepen om ons helder te laten denken en gedragen, zolang we onszelf in een lichaam waarnemen? Is het met een gezonde geest niet gemakkelijker om onze werkelijke problemen aan te pakken? In feite zou de wetenschap dat je de depressie door totale vergeving kunt oplossen je zelfs depressiever kunnen maken, wanneer je hierin faalt en depressief blijft. Is het niet zo dat wat we hier op aarde doen, in ons fysieke lichaam, een illusie is? Is een lichaam dat antidepressiva gebruikt ook maar enigszins anders dan een lichaam dat dit niet doet? Zijn ze niet beide een illusie? Er is geen hiërarchie in illusies. Is het zoeken naar spirituele hulp om ons te helpen een beter ‘lichaam’ te maken - zonder antidepressiva – echt een waardig spiritueel doel om te bereiken met de Cursus?
Antwoord: O nee, je hebt het verkeerd begrepen! Het antwoord “Vergeven!” in de ‘kop’ aan het begin werd in de rest van het antwoord toegelicht. Het doel is niet, zoals je zegt, om met antidepressiva te stoppen, net zomin als het doel zou zijn te stoppen met eten of slapen. De Cursus adviseert ons nooit om ons gedrag te veranderen, alleen ons denken (T2.VI.3:4). De dingen die je zegt zijn waar en komen overeen met de kern van het antwoord in V#128. Het heeft veel meer zin met het innemen van antidepressiva door te gaan en in contact te komen met het impliciete oordeel dat je over het innemen van medicatie hebt, dan het doel te hebben om van die medicatie af te komen.
Het is waar dat vergeving de manier is om voorbij alle magie van de wereld te komen. Maar zolang we onszelf als een lichaam zien, zijn we afhankelijk van magie – inclusief het inademen van zuurstof! – om het zelf dat we denken te zijn in leven te houden en te laten functioneren. Alleen helemaal aan het eind van het vergevingsproces, wanneer we de Verzoening voor onszelf hebben aanvaard, zullen persoonlijke behoeften verdwijnen, en daarmee de behoefte aan iedere vorm van ingrepen van buitenaf. Maar dat is op zich niet het doel van de Cursus. Vrede is het doel (T8.I.1:1,2). En vrede kan bij iedere stap op onze weg worden gevonden, door middel van de genezende toepassing van vergeving.
Naast wellicht het herlezen van het antwoord in V#128 in het licht van bovenstaande commentaar, kan het ook helpen om naar V#057 , V#142 , en V#229 te kijken.
