Ik heb opgemerkt dat nachtelijke dromen vaak worden genoemd in Een cursus in wonderen. Kun je de rol die nachtelijke dromen in de Cursus spelen verhelderen? Moeten we aandacht aan ze besteden als bron voor het ontdekken van speciaalheid? Zijn ze een teken van vooruitgang in het bestuderen van de Cursus?
Aan de andere kant heb ik nauwelijks enige getuigenis of meldingen van genezing gezien – noch in de prachtige workshops op het internet, noch in de Nieuwsbrief of in de digitale Vraag- en Antwoordservice. Als ze niet aanbevolen worden in de Cursus, waarom dan niet?
Antwoord: Wanneer we ons in toenemende mate identificeren met de denkgeest en niet met het lichaam, beginnen we te herkennen dat alles wat we lijken te ervaren, of we nu denken dat we een lichaam zijn dat slaapt of wakker is, niets meer is dan het spel van symbolen in onze denkgeest. Wanneer we uit een nachtelijke droom ontwaken is dit niet moeilijk om te herkennen. Maar de Cursus vraagt ons dit bewustzijn te veralgemenen naar al onze ervaringen. En dus wordt ons vanuit het perspectief van vergeving gevraagd te erkennen dat al onze oordelen, of we nu lijken te slapen of wakker lijken, onjuist en niet gerechtvaardigd zijn. Want er is letterlijk niemand daar buiten die ons iets aandoet, en dus is er werkelijk niets om beoordeeld te worden, behalve de onjuiste keuze in de denkgeest om zich te identificeren met het egodenksysteem.
Zolang we nog te bang zijn om het begrip “ideeën verlaten hun bron niet” te aanvaarden, kunnen we op zijn minst de inhoud herkennen van hoe we reageren op onze ervaringen, zowel wakend als slapend. En als we merken dat we onze gevoelens toeschrijven aan iemand of iets dat buiten ons en gescheiden van ons lijkt te zijn, kunnen we ons afvragen of we bereid zijn om de mogelijkheid te overwegen dat we ongelijk hebben. Dit opent in ieder geval de deur naar een andere Leraar en dus naar een andere ervaring.
Onze nachtelijke dromen geven ons, zodra we er eenmaal uit lijken te ontwaken, de gelegenheid te herkennen hoe de denkgeest werkt in het scheppen van zijn eigen werkelijkheid. Met een beetje oefening is het gemakkelijk genoeg om de talloze manieren en vormen te herkennen waarin ons ego zichzelf probeert te vermommen. En de correctie voor de onjuiste keuzes van onze dromen is eenvoudigweg de erkenning dat, wat voor gevoelens ik ook leek te ervaren in mijn nachtelijke droom, en hoe gerechtvaardigd die ook leken binnen de droom, die gevoelens onmogelijk het gevolg kunnen zijn van iets búiten mijn eigen denkgeest. En dus vertegenwoordigen ze simpelweg mijn eigen beslissing over hoe ik me wil voelen, terwijl ik probeer die gevoelens toe te schrijven aan gebeurtenissen die in de droom buiten mijn eigen denkgeest leken te zijn.
En dus vertegenwoordigen onze slaapdromen een nieuwe kans om de inhoud van onze denkgeest te herkennen. Maar daarbuiten hebben ze geen speciale betekenis of waarde. Er zijn een aantal andere gerelateerde vragen over dromen in deze Vraag - en antwoordservice die wellicht behulpzaam kunnen zijn, waaronder de vragen V#041, V#160 en V#961 .
Wat betreft je verwondering dat er nergens getuigenissen van genezing door de Cursus gemeld zijn: de enige plaats waar genezing plaatsvindt is in de denkgeest. En de enige genezing die nodig is, is die van mijzelf, want er is niemand anders. Dus wat valt er te melden?! Want wanneer mijn denkgeest is genezen, weet ik dat we allen één zijn – in de droom en in werkelijkheid.
