Toen ik laatst in mijn woonkamer zat met mijn zoontje van zes maanden op schoot, kwam er een vraag in me op. Ik bedacht hoe de Heilige Geest niets van mijn zoon of van mij afweet, maar alleen de dromer van de droom liefheeft. Mijn vraag is: is de dromer dezelfde voor alle schijnbare mensen in het universum? Is er één dromer of zijn er miljarden dromers, die hun schuld op de wereld projecteren? Delen mijn zoon en ik dezelfde onjuist gerichte en juist gerichte denkgeest?
Antwoord: Wanneer we spreken over ideeën gebaseerd op geloof in afscheiding en dualiteit (ongeacht of dit op het niveau is van de gespleten denkgeest of op het niveau van de projecties ervan in de wereld van vormen en lichamen), dan spreken we in termen van mythen en illusies. Dus de dromer van de droom en de Heilige Geest zijn uiteindelijk niet werkelijker dan het zelf dat jij denkt te zijn en het zelf dat je aan je zoon toeschrijft. Hoe je vraag ook wordt beantwoord, vat dit niet op als een beschrijving van de werkelijkheid. Zie het alleen in termen van bruikbaarheid om ons te helpen vergeving toe te passen: de enige illusie die niet tot verdere illusies leidt (VvT3.1:3-4).
In de versie van de mythe van afscheiding volgens Een cursus in wonderen begon alles met de ene denkgeest van Gods enige Zoon die in slaap leek te vallen en een droom van afscheiding leek te dromen. Die ene denkgeest werd gespleten in een onjuist gerichte denkgeest (het ego), een juist gerichte denkgeest (de Heilige Geest), en het deel van de denkgeest dat de macht had tussen die twee te kiezen (de keuzemaker of de dromer). Binnen de droom bestaat alleen die ene gespleten denkgeest. Maar als deel van de verdediging van het ego tegen zijn eigen schuld en angst - om zich te verbergen voor God, zodat het leven dat de Zoon van Hem gestolen had niet teruggepakt werd - nam de Zoon de strategie van het ego aan van schijnbaar verdere afsplitsing. Deze behelsde een verdere schijnbare afscheiding in miljarden en miljarden schijnbaar unieke fragmenten, waarvan elk zichzelf ervaarde als een onafhankelijke individuele denkgeest. Maar elk fragment, als afgesplitst deel van de ene gespleten denkgeest van de Zoon, deelde dezelfde basisinhoud: een onjuist gerichte denkgeest, een juist gerichte denkgeest en de macht om tussen die twee te kiezen.
Het fenomeen dat men meervoudige of dissociatieve persoonlijkheidsstoornis noemt, zoals aangrijpend in beeld gebracht in films als ‘The three faces of Eve and Sybil’, verschaft een bruikbaar model om over dit fragmentatieproces na te denken. Schijnbaar afzonderlijke, onafhankelijke persoonlijkheden zijn het gevolg van afsplitsing van de ene denkgeest teneinde zichzelf te beschermen tegen intense angst en schuld, meestal geassocieerd met een ouderfiguur.
Hoewel deze illusoire fragmentatie de verdedigingsstrategie van het ego tegenover God was, kan het ook worden gebruikt om het vergevingsdoel van de Heilige Geest te dienen. Omdat elke schijnbaar afgescheiden denkgeest binnen zichzelf volledig beschikt over dezelfde basiskeuze, wordt zijn keuze voor verlossing door middel van de toepassing van vergeving niet beïnvloed door, noch afhankelijk gemaakt van enige andere afgescheiden denkgeest. Met andere woorden: geen enkele gefragmenteerde denkgeest kan het slachtoffer worden van een andere denkgeest – hij is geheel en al verantwoordelijk voor zijn eigen ervaring. En door de verantwoordelijkheid voor deze ervaring te aanvaarden en te leren inzien dat het om een keuze gaat, kan elk fragment na verloop van tijd leren om voor de Heilige Geest te kiezen in plaats van voor het ego. Wanneer uiteindelijk voor eens en voor altijd de keuze voor de Heilige Geest wordt gemaakt, dan herkent het schijnbare fragment dat er geen afscheiding is en dat de denkgeest één is, zoals het altijd al is geweest.
De parallel met therapie voor individuen met een meervoudige persoonlijkheid is ook hier illustratief. Het doel van de therapie wordt integratie genoemd. De verschillende persoonlijkheden worden langzamerhand geïntegreerd door de blokkades voor het bewustzijn van de afgescheiden componenten te verwijderen, zodat de denkgeest zijn heelheid weer herkent.
Om dus je specifieke vraag te beantwoorden: er is maar één denkgeest die de afscheidingsdroom droomt en zijn schuld projecteert op een wereld die hij voor dat doel heeft gemaakt. Maar onze ervaring - zolang we denken dat we elk een afgescheiden fragment zijn - is dat mijn denkgeest onafhankelijk is van die van jou, dat ik mijn eigen aparte droom van afscheiding droom, en dat ik degene ben die kan kiezen voor het ego of voor de Heilige Geest, onafhankelijk van wat jij kiest. En wanneer dat zo wordt begrepen, wordt ware vergeving mogelijk.
