Wat is de beste manier om Een cursus in wonderen te bestuderen? In mijn ervaring is er weinig inhoudelijke overeenkomst tussen studiegroepen en hetgeen de Foundation naar voren brengt. Daarom werk ik alleen. Is het de bedoeling eerst het Tekstboek te lezen voordat ik aan het Werkboek begin, of beide tegelijk te doen? Als ik met het Werkboek begin en enkele dagen of weken mis, moet ik dan opnieuw beginnen of kan ik verder gaan waar ik gebleven was? Maakt het iets uit? Ik zou de Cursus liever samen met anderen doen, maar de meeste mensen die ik gesproken heb, realiseren zich niet eens dat de Cursus non-dualistisch is. Wanneer ik dat aspect probeer uit te leggen, willen mensen dat meestal niet horen en proberen ze me te overtuigen dat ik het verkeerd zie. Ik heb ook mensen horen zeggen dat zij de Cursus prettig vinden omdat ze hem makkelijk kunnen combineren met een andere spirituele praktijk. Ik vind dat vrijwel onmogelijk en houd me niet meer bezig met spirituele leringen die ik vroeger koesterde. Ik begin me af te vragen of ík degene ben die in de war is. Advies is welkom.
Antwoord: (1) Eigenlijk is er geen ‘beste manier’ om de Cursus te bestuderen, wat geheel in lijn is met de feitelijke theorie ervan. In wezen is het een leerplan dat de student onder leiding van de Heilige Geest of Jezus volgt. “De opleiding is altijd heel persoonlijk toegesneden” (H9.1:5). Jezus raadt ons aan het Tekstboek heel zorgvuldig te bestuderen en niet te snel verder te gaan, om niet onnodig in overweldigende angst terecht te komen. (TI.VII.4,5) Hij legt ook uit dat de “theoretische fundering zoals het tekstboek die verschaft, als kader noodzakelijk is om de oefeningen in dit werkboek zinvol te maken”(WIn.1:1). Het is dus duidelijk dat hij verwacht dat zijn studenten op enig moment tijd en aandacht geven aan het Tekstboek. Maar hij zegt niet wat je eerst moet doen. Dus als jij het prettig vindt het Tekstboek te bestuderen en tegelijk de werkboeklessen te doen, dan kun je dat gewoon doen.
Hij zegt ons ook niet meer dan één werkboekles per dag te doen (WIn.1:6). In les 95 vind je, in de middelste alinea’s, wellicht antwoord op je vraag over wat te doen als je verschillende dagen of weken van de lessen mist. De instructie daar richt zich op het herkennen van de manieren waarop het ego het proces binnensluipt. Jezus zegt daar ook dat we met vergeving zouden moeten reageren wanneer “onze ijver verflauwt en we nalaten de aanwijzingen voor de toepassing van het idee van de dag op te volgen” (WdI.95.8:3). Dát is de sleutel. Jezus houdt niet bij hoe punctueel we zijn in het opvolgen van de instructies voor de dag; hij wil ons alleen helpen onze denkgeest te trainen om steeds meer in termen van vergeving te denken. Toch is het logischer om verder te gaan waar je gebleven was, dan om helemaal opnieuw te beginnen.
(2) De Cursus zegt niets over groepen. Sommige mensen vinden het prettig om samen met anderen te studeren, anderen niet. Het hangt helemaal van iemands voorkeur af. In onze ervaring is het eerder regel dan uitzondering dat mensen het compromisloze non-dualisme van de Cursus onverdraaglijk vinden en dat dit angst opwekt. Daarom verzwakken ze de boodschap en laten de Cursus iets zeggen dat hij niet zegt. Of ze vermengen de boodschap van de Cursus met het gedachtegoed van andere systemen, waarbij ze aan geen enkel systeem recht doen. Eén van de kwaliteiten van de Cursus is de manier waarop hij een non-dualistische metafysica integreert met leven in de wereld. Dit is een behoorlijke uitdaging, maar de Cursus geeft ons alle steun die we nodig hebben op onze reis terug naar ons thuis in de Hemel – de staat van volmaakte Eenheid.
