Ik heb in Absence from Felicity gelezen dat Helen winkelen gebruikte als een verdediging tegen Jezus. Het nam haar bijna volledig in beslag en het hield Jezus op een veilige afstand, buiten haar gedachten. Voor mij hebben werk en verplichtingen dezelfde functie. Toch was ik me er nooit van bewust dat ik ze als een verdediging gebruikte. Ik vond mijzelf juist heel normaal. Kan ik dit voorkomen?
Antwoord: Een belangrijke focus in het onderwijs en de training van de Cursus is om ons te laten nadenken over wat het doel van iets is: “Wat wil ik dat hiervan komt? Waartoe dient het?”(T17.VI.2:1.2); “Het antwoord maakt het tot wat het voor jou is. Het heeft van zichzelf geen betekenis, maar naargelang het doel dat het dient kun jij er werkelijkheid aan verlenen” (T24.VII.6:1-3). Er staan ons maar twee mogelijkheden ter beschikking in onze denkgeest waar we uit kunnen kiezen. Of we kiezen ervoor ons geloof in de afscheiding te versterken of om dit geloof ongedaan te maken. En er is geen enkel moment dat we deze keuze niet maken. Een andere manier om dit te zeggen is dat we voortdurend kiezen om de liefde van Jezus weg te duwen of ons ermee te verbinden. Dat betekent dat het nooit de activiteit zelf is die het probleem is of ervoor zorgt dat we niet in vrede zijn, maar onze keuze om de activiteit te gebruiken als middel om de afscheiding of het conflict in stand te houden.
De Cursus vertelt dat we de wereld hebben gemaakt als een afleiding, als een rookgordijn om te vergeten dat we een denkgeest hebben die er op ieder moment voor kiest zich te vereenzelvigen met het ego of met de Heilige Geest. We worden opgeslokt door ons werk, familie enz. zonder ons ooit te realiseren voor welk onderliggend doel we kiezen binnen de denkgeest. We worden totaal in beslag genomen door ons leven in de wereld en rechtvaardigen dat door te zeggen: “Iedereen doet het zo”, of: “Dat is toch normaal”. Maar het is allemaal heel doelbewust, zoals blijkt uit deze uitspraak: “Iedere speciale relatie die jij hebt gemaakt, heeft als fundamenteel doel je denkgeest zó volledig in beslag te nemen, dat je de roep van de waarheid niet zult horen” (T17.IV.3:3). We zijn ons natuurlijk niet van dit proces bewust. Daarom is de Cursus ook zo behulpzaam.
In dat licht gezien, is je vraag hoe je kunt voorkomen dat je werk of andere bezigheden als een verdediging gebruikt tegen de liefde van Jezus, eigenlijk de verkeerde vraag, omdat de focus niet juist is. Zoals het citaat hierboven aangeeft, is dat nu het juist het doel van ons bestaan in de wereld en van al onze verplichtingen en verantwoordelijkheden: dat we voortdurend bezig zijn met wat zich buiten de denkgeest afspeelt, en zo totaal vergeten dat we een denkgeest hebben die elk moment opnieuw een keuze maakt. Vanuit dat standpunt bekeken kunnen we niet voorkomen dat we de wereld als verdediging gebruiken, omdat we nu juist om die reden hier zijn. Dus wat je het meeste zou helpen is heel eerlijk te zijn over je onderliggende intentie wanneer je het druk hebt. Het doel is niet wat je denkt dat het is, net zoals Jezus in Werkboekles 5 vertelt dat we nooit onvrede voelen om de reden die we denken. Helen wist van zichzelf heel goed dat haar koopgedrag een manier was om Jezus op afstand te houden. Als je hier voor jezelf duidelijkheid in kan krijgen, zal het probleem niet vergroot worden doordat je schuld voelt over je oneerlijkheid. Bang zijn om dicht bij liefde te komen is geen zonde en dus is er geen reden voor schuld en schaamte. Angst is geen zonde, en het heeft geen enkel effect op de liefde van Jezus voor jou. Toen Helen wist dat ze er klaar voor was om de liefde van Jezus te aanvaarden, bemerkte ze dat Jezus haar vertelde dat ze niet meer hoefde te gaan winkelen, en dat voelde niet als een opoffering. Ze was altijd heel duidelijk over het doel dat ze wilde bereiken als ze iets deed. Dat is waar we allemaal naar zouden moeten streven. We hebben het nooit druk om de reden die we denken!
De correctie kan plaatsvinden als we herkennen welk doel we hebben gekozen in onze onjuist gerichte denkgeest. We kunnen dan hulp vragen aan Jezus of de Heilige Geest om een ander doel te kiezen. Zo kunnen we alles gebruiken als middel om de afscheiding ongedaan te maken en onze gezamenlijke belangen met iedereen te zien in plaats van strijdige belangen. De uitdaging ligt in het doen van beide: ons bewust zijn van wat er zich in onze denkgeest afspeelt en tegelijkertijd zorgvuldig en zo goed we kunnen onze verplichtingen vervullen en verantwoordelijkheid dragen in de wereld. Het is mogelijk om dat te doen, maar het vraagt heel veel oefening. Daar zijn de lessen van het Werkboek voor bedoeld. We leren effectief in de wereld te functioneren, terwijl we tegelijkertijd leren dat we niet van deze wereld zijn.
[Zie ook: V#145 ]
