Dit is eerder een ‘grammaticale’ vraag. Ik las deze passage voor het eerst in de Duitse vertaling van Een cursus in wonderen en dacht dat het misschien een vertaalfout was, maar ik controleerde het met de originele Engelse versie en de passage is evenzeer verwarrend. Les 1 van het Werkboek zegt: “Dat is de bedoeling van de oefening. De stelling dient eenvoudigweg toegepast te worden op alles wat je ziet. Wanneer je het idee van de dag oefent, hanteer het dan volkomen willekeurig. Probeer het niet toe te passen op álles wat je ziet, want deze oefeningen moeten geen ritueel worden” (WdI.1.3:2-5). Kun je het verschil verklaren tussen iets toepassen op al wat je ziet, maar niet op alles? In het Duits is het duidelijk hetzelfde: ... wat ‘moet’ ik doen, ik kijk naar dingen en zeg dat ze niets betekenen, maar moet niet naar alles kijken wat ik zie en hetzelfde zeggen? Is dit een soort 'los' gezichtspunt: niets doet er iets toe, maar pas dit idee alsjeblieft niet toe als een doctrine (want dan zou het er wel toe doen)?
Antwoord: Zin 6 bevat de sleutel tot wat Jezus bedoelt: “Zorg er alleen voor dat niets wat je ziet uitdrukkelijk wordt uitgesloten.” Hij is zich terdege bewust van de gewiekstheid van ons ego – hoe we allemaal proberen compromissen te sluiten en met hem te marchanderen, zodat we niet te veel hoeven te veranderen – hoe we hem ertoe proberen te brengen onze voorwaarden te aanvaarden voor onze relatie met hem als leraar. In het kader van deze les waarschuwt hij ons dus voor deze neiging om onszelf de controle te geven over ons werk met zijn cursus. Hij weet dat we proberen bepaalde gedeelten van onze ervaring bij het toepassen ervan uit te sluiten en daarom zegt hij: ‘Doe dit niet. Het zal je niet helpen om de doelen van deze cursus te bereiken als je uitzonderingen maakt op mijn instructies.’ Dit bedoelt hij met de uitspraken over het bereiken van het heilig ogenblik: “De noodzakelijke voorwaarde voor het heilig ogenblik vereist niet dat je geen gedachten hebt die niet zuiver zijn. Maar ze vereist wel dat je er geen hebt die je wilt vasthouden. … Probeer dan ook in je oefening alleen waakzaam te zijn tegen misleiding, en wees er niet op uit gedachten te beschermen die je voor jezelf wilt houden” (T15.IV.9:1-2,8).
Hoewel Jezus wil dat we gedisciplineerd zijn als we oefenen – omdat onze denkgeest al zo typisch ongedisciplineerd is – wil hij dat we direct stoppen met rituelen, alleen omdat het veranderen van een oefening in een ritueel meestal betekent dat we die niet langer op een zinvolle manier doen om het gewenste effect op te leveren. In het Handboek voor leraren zegt hij ons: “Een vaste routine is als zodanig gevaarlijk, omdat ze gemakkelijk zelf tot een god kan worden, en dan juist een bedreiging vormt voor de doelen waarvoor ze is opgesteld” (H16.2:5). Onze bereidwilligheid om te doen wat hij aanraadt, zelfs als we dat vergeten, is wat van invloed is op ons spirituele proces, in tegenstelling tot het louter herhalen van wat hij ons vraagt te zeggen precies op die momenten waarop hij ons zegt dat te doen.
