Toen ik meer dan 20 jaar geleden in contact gekomen ben met Een cursus in wonderen kreeg ik al gauw twijfels: hebben Helen en Bill dit verzonnen? Als een soort project of experiment, allemaal met de beste bedoelingen? Doordat Helen beïnvloed werd door Freud, Plato, Shakespeare en de Bijbel, lijkt het of ze dit had kunnen verzinnen. Ik weet dat het alleen maar mijn angst was dat het antwoord op mijn persoonlijke hel (de Cursus) niet waar zou zijn. Ben ik de enige die zulke twijfels heeft?
Antwoord: Er zijn maar weinig mensen die niet enige twijfel hebben ervaren. Jezus dacht waarschijnlijk aan jou toen hij in het Nawoord aan het einde van de Verklaring van termen zei dat twijfel – en zelfs wanhoop – de kop op zou steken, maar dat je niet moet piekeren, want de afloop is gewaarborgd: “Vergeet niet dat zodra deze reis begonnen is, het einde vaststaat. Twijfel zal onderweg komen en gaan, en gaan om terug te keren. Toch is de afloop zeker. Niemand kan nalaten te doen wat God voor hem heeft bestemd. Wanneer je dat vergeet, bedenk dan dat jij aan Zijn zijde gaat, met Zijn Woord in jouw hart gegrift. Wie kan wanhopen wanneer een dergelijke hoop de zijne is? Illusies van wanhoop lijken misschien op te doemen, maar leer je er niet door te laten misleiden. Achter elk daarvan ligt de werkelijkheid en is God. … Het einde is zeker en door God gewaarborgd” (Vvt.Nw.1:1-8;10).
Meer dan waarschijnlijk zijn je twijfels precies verbonden aan wat je al vermoedde: je angst dat dit geen geldige uitweg uit de hel is. Maar in overeenstemming met wat Jezus zegt in de paragraaf “De angst voor verlossing”, zou het juister zijn te zeggen dat je angst is dat de Cursus wel geldig is, en dat hij wel werkt (T13.III). Als ego is het laatste wat we werkelijk willen: vrij zijn van ons ego! En daarom grijpen we alles aan wat een rechtvaardiging is om in een ego-staat te blijven, zelfs ten koste van onze innerlijke vrede. Waanzinnig? Oh ja! Maar dat is nu juist de reden dat we moeten leren vertrouwen te hebben in een leraar die niet gevangen zit in hetzelfde denksysteem als wij. ‘Vertrouwen’ is de allereerste eigenschap die Jezus in het Handboek voor leraren opnoemt als kenmerk van een gevorderde leraar van God, en hij bespreekt dan verder de verschillende fasen waar je doorheen gaat om te leren vertrouwen (H4.I).
Aanvaard gewoon dat het normaal is dat je twijfelt, en dat het een fase is waar de meeste studenten doorheen gaan als ze de boodschap van Jezus serieus beginnen te nemen en besluiten die in praktijk te brengen. Onze weerstand om dit proces tot het einde toe vol te houden is veel sterker dan we ooit gedacht hadden. Dat maakt dat geduld en zachtmoedigheid, samen met vertrouwen, van cruciaal belang zijn voor elke student die dit pad volgt om zijn denken om te keren. Naarmate je hoop en vrede begint te ervaren, zal de zekerheid toenemen dat dit voor jou het juiste pad is, en je twijfels zullen afnemen, of anders word je naar een ander pad geleid. Jezus zegt ons zelf dat we zijn ideeën niet hoeven te geloven, of te aanvaarden of zelfs te verwelkomen: “Er wordt je alleen gevraagd ze te gebruiken. Juist het gebruik ervan zal ze betekenis voor je laten krijgen en je tonen dat ze waar zijn” (W.In.8:5-6). Hoe kunnen we dan géén vertrouwen hebben in zo’n leraar, die zo’n vertrouwen in ons heeft!
Wat maakt het uiteindelijk uit of de Cursus van Helen en Bill kwam? Alleen de ideeën die hij bevat – wat hij zegt – zijn belangrijk. Het materiaal staat op zichzelf. Dat bedoelt Jezus als hij ons zegt dat het alleen maar zijn boodschap is, en niet hijzelf, die ons helpt, hoewel hij heel graag wil dat we zijn liefde op een heel persoonlijke manier in ons leven aanvaarden (VvT.5.6).
